தவிப்பு

 தவிப்பு

அன்பே உன்னால் ஆசைத் தீயை

அகத்தில் வளர்த்து வாடுகிறேன்-அதை

முன்னே முகத்தில் மலரா வண்ணம்

முடியும் வரைநான் மூடுகிறேன்

புதிதாய் வந்தாய் பூத்துச் சொரிந்தாய்

புதுமை புரிந்தாய் பொன்னிலவே - நீ

எதுவோ செய்தாய் என்னை இழுத்தாய்

இயம்பாய் என்றன் இன்னிசையே

என்றோ ஒருநாள் எங்கோ பார்த்தேன்

எப்படிச் சொல்வேன் கனிமொழியே -அவன்

நன்றே எல்லாம் நாடிய அனைத்தும்

நாளும் நடக்கும் மணிமலரே

வந்தாய் வடிவே வரமே தந்தாய்

வளமாய் வாழ்வோ மென்றிருந்தேன்-

புதுச்

செந்தேன் வடியச் சிலநாள் நின்றாய்

சென்றாய் எங்கோ நின்றிருந்தேன்

உள்ளக் கமலம் உன்னால் தானே

ஊறுந் தேனில் நனைகிறது - அது

பள்ளம் நோக்கிப் பாயும் நீராய்

பாவை உன்னை நினைக்கிறது

தவியாய்த் தவித்துத் தலையும் பழுத்துத்

தனியே கிடந்து மாடுகிறேன் - நீ

தமிழாய் எழுந்து தருவாய் மலர்ந்து

சந்தக் கவிதை பாடுகிறேன்