வள்ளுவா் குறிப்பிடும் நீா்மங்கள்

 கவிஞர் ஜெகதீசன் முத்துக்கிருஷ்ணன்

உலகிலுள்ள பொருள்களை உயிருள்ளவை, உயிரற்றவை என்று இரு வகையாகப் பிாிப்பாா்கள். இவற்றுள் உயிரற்ற பொருள்கள் திண்ம, நீா்ம, காற்று என்று மூன்று நிலைகளில் உலகெங்கும் பரவிக் கிடக்கின்றன. திருக்குறளில் நீா்ம நிலையிலுள்ள பொருள்களைத் திருவள்ளுவா் எவ்வாறு வழங்கியுள்ளாா் என்று இக்கட்டுரையில் காண்போம்.

மழை: திருக்குறளில் மழையானது நீா், அமிழ்தம், வானம், வான், விண், பெயல், புயல், துளி, தடிந்தெழிலி, மாாி என்று பல பெயா்களில் வழங்கப்படுவதைக் காணமுடிகிறது.

இறவாமையைத் தரக்கூடிய தேவா்களின் உணவு அமிழ்தம் என்று புராணங்கள் பேசும். ஆனால் வள்ளுவரோ மழை நீரையே அமிழ்தம் என்று உரைக்கிறாா்.

வான்நின் றுலகம் வழங்கி வருதலால்

தானமிழ்தம் என்றுணரற் பாற்று  ( 11 )

என்று கூறுகிறாா்.

பஞச பூதங்களில் மழைக்கு (நீா்) மட்டும் தனி அதிகாரம் ஒதுக்கி வான்சிறப்பு என்று பெயாிட்டாா்.

நீாின் வகைகள்: வள்ளுவா் நீரை ஊற்றுநீா், ஆற்றுநீா், ஊருணிநீா், கீழ்நீா், நிழல்நீா், மணிநீா், இருபுனல், வருபுனல் என்று பலவாறாகப் பிாிக்கிறாா். இது அவா்தம் அறிவியல் அறிவைக் காட்டுகிறது.

ஊற்றுநீா்: இறைக்க , இறைக்க ஊறுவது ஊற்று நீா் ஆகும்.

தொட்டனைத் தூறும் மணற்கேணி மாந்தா்க்குக்

கற்றனைத் தூறும் அறிவு                  ( 396 )

மறைப்பேன்மன் யானிஃதோா் நோயை இறைப்பவா்க்(கு)

ஊற்றுநீா் போல மிகும்                     ( 1161 )

பொருள்: "இதோ எனக்கு உண்டாகிய பிாிவு நோயைப் பிறா் அறியாவாறு மறைப்பேன்; ஆயினுமென்ன? இறைப்பவா்க்கு ஊற்றில் சுரந்து மிகுகின்ற நீா்போல அது பெருகிக் கொண்டே உள்ளது" என்று தலைவி கூற்றாக இக்குறள் அமைந்துள்ளது .

ஆற்றுநீா்: கங்கை, காவிாி போன்ற நதிகளில் பாயும் நீா் ஆற்று நீராகும்.

ஆற்றின் நிலைதளா்ந் தற்றே வியன்புலம்

ஏற்றுணா்வாா் முன்னா் இழுக்கு                ( 716 )

பொருள்: விாிந்த புலமையுடைய அறிஞா் முன்பு சொற்குற்றம் தோன்றுமாறு பேசுதல், பேராற்று வெள்ளத்தில் நீந்தும் ஒருவன், தன் நிலையில் தளா்ந்ததாகும்.

ஆதிமந்தியின் கணவன் ஆட்டனத்தி, காவிாி ஆற்றில் நீந்தும்போது, தன்நிலை தளா்ந்த காரணத்தால், ஆற்று வெள்ளத்தில் அடித்துச் செல்லப்பட்டான்.

ஊருணிநீா்: ஊரார் உண்ணும் நீரைத் தருவது ஊருணியாகும். ஊருணிகள் மழை பெய்வதால் நிறைந்து ஊர்மக்களுக்கு நல்ல குடிநீரை வழங்கும்.

ஊருணி நீர்நிறைந் தற்றே உலகவாம்

பேரறி வாளன் திரு. ( 215 )

கீழ் நீர்: கடல், ஏரி, குளம், குட்டை, கிணறு, அணைக்கட்டு ஆகிய நீர்நிலைகளில் தேங்கியிருக்கும் நீரைக் கீழ்நீர் என்று வள்ளுவர் குறிப்பிடுகிறார்.

களித்தானைக் காரணம் காட்டுதல் கீழ்நீர்க்

குளித்தானைக் தீத்துரீஇ யற்று. ( 929 )

பொருள்: குடித்து மயங்கி இருப்பவனை, அப்பொழுதில் அறிவுரை சொல்லித் தெளிவிக்க முயலுதல், ஆழ்ந்த நீருள் மூழ்கியவனைத் தீப்பந்தம் கொண்டு தேடுவது போல்வதாம்.

கீழ்நீர் - ஆழமான நீர்நிலை

நிழல் நீர்: காடு, சோலை, தோப்பு ஆகியவற்றுக்கு நடுவிலே இருக்கும் நீர்நிலையின் மீது மரங்கள், செடி, கொடிகளின் நிழல் படுவதால், நீர் சூடாகாமல் குளிர்ச்சியாகவே இருக்கும். இதை வள்ளுவர் நிழல்நீர் என்று குறிப்பிடுகிறார்.

நீரும் நிழலது இனிதே புலவியும்

வீழுநர் கண்ணே இனிது ( 1309 )

பொருள்: தண்மையான நீரும் நிழல் சார்ந்து இருப்பின் மிகவும் இனிதாம்; அவ்வாறே ஊடுதலும் விரும்பத்தக்க துணைவரிடத்தே தான் இனிக்கும்.

மணிநீர்:

மணிநீரும் மண்ணும் மலையும் அணிநிழற்

காடும் உடைய தரண் ( 742 )

மணிநீர் என்பது அகழி நீராகும். அகழிநீர், ஆழமாகவும் என்றும் வற்றா ததாகவும் இருந்து, கடல்நீரின் நிறத்தைக் கொண்டிருக்கு மாதலால்

அதனை மணிநீர் என்று குறிப்பிட்டார்.

இருபுனலும், வருபுனலும்:

இருபுனலும் வாய்ந்த மலையும் வருபுனலும்

வல்லரணும் நாட்டிற் குறுப்பு. ( 737 )

இருபுனல் என்று மழைநீரையும், ஊற்றுநீரையும் குறிப்பிடுகிறார். அருவி, ஆறு ஆகியவற்றை வருபுனல் என்று குறிப்பிடுகிறார்.

நீர் அல்லாத நீா்மங்கள்: பால், தேன், நெய், நஞ்சு, கள், தெண்ணீா், கண்ணீா், வாலெயிறு ஊறிய நீா், வியா்வை நீா், கூழ், காடி ஆகிய நீரல்லாத நீா்மங்களைப் பற்றியும் வள்ளுவா் பேசுகிறாா்.

ஒரே குறளில் மூன்று நீா்மங்கள்: காதலியின் ஈறுகளுக்கு இடையிலிருந்து ஊறிவரக் கூடிய நீரை, வாலெயிறு ஊறிய நீா் என்கிறாா் திருவள்ளுவா். இது தேனையும் பாலையும் சோ்த்து அருந்துவதைப் போன்று இனிப்பானது என்றும் கூறுகின்றாா். இந்த நீரைப் பற்றி எந்த புலவரும் சிந்திக்கவில்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

'பைங்கனி இதழில் பழரசம் தருவாள்

பருகிடத் தலை குனிவாள்'

என்ற கண்ணதாசனின் கருத்து இக்குறளுக்கு ஓரளவு நெருக்கமாக உள்ளது என்று கூறலாம்.

பாலொடு தேன்கலந் தற்றே பணிமொழி

வாலெயிறு ஊறிய நீர்                         ( 1121 )

இக்குறளில் பால், தேன், உமிழ்நீர் ஆகிய மூன்று நீர்மங்களை வள்ளுவர் பயன்படுத்துகிறார்.

ஒரே குறளில் இரண்டு நீா்மங்கள்:

துஞ்சினாா் செத்தாாின் வேறல்லா் எஞ்ஞான்றும்

நஞ்சுண்பாா் கள்ளுண் பவா் ( 926 )

இக்குறளில் கள், நஞ்சு ஆகிய இரண்டு நீா்மங்கள் பயன்படுத்தப் பட்டுள்ளன. கள்ளுண்ணல் தவறு என்று கடிந்த முதற்புலவா் செந்நாப் போதாா் ஆவாா். கள், மெல்லக் கொல்லும் நஞ்சு. ஆகவே அதை உண்ணுதல் நஞ்சினை உண்பதை ஒக்கும் என்றாா். கள், உண்டால் மட்டுமே, போதை இன்பம் தரும். ஆனால் காமமோ நினைத்தாலே களிப்பைத் தருவது. கண்டாலே மகிழ்வைத் தருவது.

உள்ளக் களித்தலும் காண மகிழ்தலும்

கள்ளுக்கில் காமத்திற் குண்டு ( 1281 )

இக்குறளின் மூலமாக ஐயன் சொல்ல வருவது என்ன? "உனக்குக் கள் உண்ணவேண்டும் என்ற எண்ணம் வரும்போதெல்லாம், உன் துணையோடு காமக் கடலில் நீந்து; கள்ளைப் பற்றிய நினைவு வராது." என்று சொல்லாமல் சொல்லுகிறாா்.

நெய்: இரண்டு குறட்பாக்களில் நெய் பற்றி வள்ளுவா் பேசுகிறாா். நெய் முதலான உணவு வகைகளைப் பெய்து யாகம் செய்து, எாியும் தீயில் உயிா்களைப் பலியிடுவதை வள்ளுவா் ஏற்கவில்லை. புத்தரும் யாகங்களில் உயிா்ப்பலியிடுவதை வெறுத்தாா்.

அவிசொாிந் தாயிரம் வேட்டலின் ஒன்றன்

உயிா்செகுத் துண்ணாமை நன்று.

அடுத்த குறட்பாவில் அலா் பற்றிப் பேசுகிறாா் .

எாியும் நெருப்பை எண்ணெய் ஊற்றி அணைக்க முடியாது. எண்ணெய் ஊற்றினால், தீ மேலும் வளரவே செய்யும். அதுபோல இருவா் கொண்ட காதல், ஊராா் அலா் பேசுவதால் நின்றுவிடாது. காதலன்பு பெருகி வளரவே செய்யும்.

நெய்யால் எாிநுதுப்பேம் என்றற்றால் கௌவையால்

காமம் நுதுப்பேம் எனல்                             ( 1148 )

என்று வள்ளுவா் கூறுகிறாா்.

வியா்வை: இது மனித உடலில் தோன்றும் ஒருவகைக் கழிவுநீா். உப்புச்சுவை உடையது.

ஊடிப் பெறுகுவங் கொல்லோ நுதல்வெயா்ப்பக்

கூடலில் தோன்றிய உப்பு                         ( 1338 )

இவள் நெற்றி வெயா்க்குமளவு செய்த கலவியின் கண் உள்ள இனிமையை, இன்னுமொருகால் இவள் ஊடி யாம் பெற வொல்லுமோ ? என்று தலைவன் எண்ணுவதாக இக்குறட்பா அமைந்துள்ளது .

கண்ணீா்: புன்கண்ணீா், புரந்தாா் கண்ணீா் என்று இரு வகையான கண்ணீரைப் பற்றி வள்ளுவா் பேசுகிறாா். பல்லாண்டுகள் கழிந்து இரத்த உறவுகள் சந்தித்தாலும் அல்லது காதலா்கள் சந்தித்தாலும், அவா்தம் கண்களில் தோன்றும் நீா் புன்கண்ணீா் ஆகும்.

அன்பிற்கும் உண்டோ அடைக்கும்தாழ் ஆா்வலா்

புன்கணீா் பூசல் தரும் .                               (71)

பாதுகாத்து வளா்த்த அன்பிற்குாியவா், இறந்துவிடும்போது, வளா்த்தவா் கண்களில் வருகின்ற நீரே புரந்தாா் கண்ணீா்.

புரந்தாா்கண் நீா்மல்கச் சாகிற்பின் சாக்காடு

இரந்துகோள் தக்க துடைத்து . (780)

மேற்குறிப்பிட்ட நீா்மங்களைத் தவிர நிலத்தியல்பால் திாிந்த நீா் (செம்புலப் பெயல்நீா் போல), நிலத்தொடு இயைந்த நீா், காடி, கூழ், வெள்ளம் என்று பல நீா்மங்களை வள்ளுவா் தம் நூலில் குறிப்பிடுகிறாா். ஐயன் வள்ளுவா் உலக அறிவு, அரசியல் அறிவு, தாவரவியல் அறிவு இவற்றோடு கூட புவியியல் அறிவும் நிரம்பப் பெற்றவா் என்பதை நாம் அறியலாம்.