பைந்தமிழ்ச்செம்மல்
அழகர் சண்முகம்
அன்பின் மொழியாலே ஆரத் தழுவிடுமென்
என்புதோள் போர்த்த எழிலிறையே - நின்பெயரை
ஏட்டில் எழுத இயலாமல் என்னுயிர்க்
கூட்டினுள் வைத்தேன் குறித்து!
ஊட்டி வளர்ப்பாளாம் ஊரடங்கும் வேளையிலும்
ஈட்டி விழியாலே ஈயெறும்பை - ஓட்டி
உறங்காமற் காத்தாளின் உண்மைத் தவமே
அறத்தில் சிறந்த அறம்!
உழைத்துக் களைத்தாலும் உண்ணஅமர்ந் தாலும்
அழைத்து மடியமர்த்தும் அன்பாம் - இழைத்துச்
செதுக்கிடும் சிற்பமாய்ச் செம்மை யுறச்சேய்
ஒதுக்காள் தனக்கென ஓய்வு!
கருவில் சுமந்தாளைக் காத்தகரத் தாளைத்
தெருவில் அலையவிட்டுத் தெய்வம் - இருக்கும்
இடந்தேடிக் காசை இறைத்திடும் மாந்தர்
நடமாடும் மானிட நச்சு!
ஒழுகுமண் வீட்டில் ஒருவாய்ச்சோ றின்றி
அழுதிடத்தந் தாயே அமுது-முழுதாக
மாடி மனையிருந்தும் மாதாவைக் காணாமல்
தேடியதே னும்கசக்கு தே!
நித்தமொரு ஆடைகட்டி நின்றாலும் இந்நாளில்
அத்தனைக்கும் ஏதுமணம் அந்நாளின் -சொத்தான
உன்சேலை வாசம் உயிரில் கலந்திணைந்(து)
என்மூச்சோ(டு)இன்றும் இருக்கு!
கட்டிக் கரும்பென்றும் கண்ணின் மணியென்றும்
தொட்டில் நிறைந்தாடத் தூயதமிழ்-கொட்டித்தா
லாட்டில்பண் பாட்டை அழகாய் விதைப்பாளே
ஏட்டைப் படிக்காத ஏடு!
கல்லிலும் முள்ளிலும் காலிணை தேய்ந்திடக்
கல்வியெனும் கண்கொடுக்கக் காடளந்தே-அல்லும்
பகலும் அயராமல் பாதைதந்தா ளுக்கு
நிகரிலை யென்றுணர் நீ!
பெற்றாள் நலத்தினைப் பேண
மறந்தவர்
கற்றிருந்தும் காணுமிரு கண்ணிலரே-பெற்ற
பெருஞ்செல்வம் ஊர்போற்றப் பேர்தரலாம்
ஆனால்
அருள்தாரா(து)என்றும் அறி!
உண்மையின் நற்கருவை உள்ளிருக்கும் போதிலே
எண்ணில் நிறைந்திட ஏற்றுவாள்-விண்ணிலே
எண்ணிலாத் தெய்வங்கன் எத்தனை யானாலும்
மண்வணங்கும் தெய்வமம் மா
