அம்மா

பைந்தமிழ்ச்செம்மல் அழகர் சண்முகம்

அன்பின் மொழியாலே ஆரத் தழுவிடுமென்

என்புதோள் போர்த்த எழிலிறையே - நின்பெயரை

ஏட்டில் எழுத இயலாமல் என்னுயிர்க் 

கூட்டினுள் வைத்தேன் குறித்து!

ஊட்டி வளர்ப்பாளாம் ஊரடங்கும் வேளையிலும்

ஈட்டி விழியாலே ஈயெறும்பை - ஓட்டி

உறங்காமற் காத்தாளின் உண்மைத் தவமே

அறத்தில் சிறந்த அறம்!

உழைத்துக் களைத்தாலும் உண்ணஅமர்ந் தாலும்

அழைத்து மடியமர்த்தும் அன்பாம் - இழைத்துச்

செதுக்கிடும் சிற்பமாய்ச் செம்மை யுறச்சேய்

ஒதுக்காள் தனக்கென ஓய்வு!

கருவில் சுமந்தாளைக் காத்தகரத் தாளைத்

தெருவில் அலையவிட்டுத் தெய்வம் - இருக்கும்

இடந்தேடிக் காசை இறைத்திடும் மாந்தர்

நடமாடும் மானிட நச்சு!

ஒழுகுமண் வீட்டில் ஒருவாய்ச்சோ றின்றி

அழுதிடத்தந் தாயே அமுது-முழுதாக

மாடி மனையிருந்தும் மாதாவைக் காணாமல் 

தேடியதே னும்கசக்கு தே!

நித்தமொரு ஆடைகட்டி நின்றாலும் இந்நாளில் 

அத்தனைக்கும் ஏதுமணம் அந்நாளின் -சொத்தான

உன்சேலை வாசம் உயிரில் கலந்திணைந்(து) 

என்மூச்சோ(டு)இன்றும் இருக்கு!

கட்டிக் கரும்பென்றும் கண்ணின் மணியென்றும்

தொட்டில் நிறைந்தாடத் தூயதமிழ்-கொட்டித்தா

லாட்டில்பண் பாட்டை அழகாய்  விதைப்பாளே

ஏட்டைப் படிக்காத ஏடு!

கல்லிலும் முள்ளிலும் காலிணை தேய்ந்திடக்

கல்வியெனும் கண்கொடுக்கக் காடளந்தே-அல்லும்

பகலும் அயராமல் பாதைதந்தா ளுக்கு

நிகரிலை யென்றுணர்  நீ!

பெற்றாள் நலத்தினைப்  பேண மறந்தவர்

கற்றிருந்தும் காணுமிரு கண்ணிலரே-பெற்ற

பெருஞ்செல்வம் ஊர்போற்றப்  பேர்தரலாம் ஆனால்

அருள்தாரா(து)என்றும் அறி!

உண்மையின் நற்கருவை உள்ளிருக்கும் போதிலே 

எண்ணில் நிறைந்திட ஏற்றுவாள்-விண்ணிலே

எண்ணிலாத் தெய்வங்கன் எத்தனை யானாலும்

மண்வணங்கும் தெய்வமம் மா